Veranderen gaat niet vanzelf. Het zou prettig zijn, maar zo werkt het niet. In al mijn projecten ben ik verantwoordelijk voor een bepaalde verandering (liever verbetering!).
Een verandering van systeem, een verbetering van een proces, een verandering van structuur of samenwerking. Mijn ervaring is dat mensen niet staan te springen om veranderingen. De één staat er misschien wat meer open voor dan de ander, maar grosso modo blijft iedereen liever bij het oude. Vandaar mijn tip – “iedere verandering begint met een gevoel van urgentie”.
In mijn rol als projectleider moet ik altijd maar afwachten of er bij mijn opdrachtgever of zijn medewerkers een bepaalde urgentie is. En de vraag is maar hoe groot die urgentie is en of die urgentie wel gevoeld wordt door iedereen.
Ik definieer urgentie vaak echt wel als pijn. Een pijn die moeilijk aan te praten is, maar die men echt voelt. Ik wil die ‘pijn‘ ook voelen. Want ik weet, zonder pijn geen urgentie en zonder urgentie geen kans op een succesvol project. Overigens, je kunt urgentie niet aanpraten. Zorg ervoor dat mensen het zien, voelen en ervaren.
Een project zonder urgentie bestaat niet
En als die urgentie om te veranderen er dan is, dan zijn er wat mij betreft nog wel een 2-tal elementen die een rol spelen, nl ‘Visie’ en ‘de uitvoerbaarheid van de oplossing’.
Die komen samen in de formule: D x V x F > R
Het ‘waarom’ van de verandering
Deze 3 elementen vormen het waarom van de verandering. Als medewerkers niet weten waarom er iets veranderd moet worden, dan zullen zij niet veranderen. Hoe fijn zou het zijn als medewerkers zich na de verandering afvragen waarom zij dit niet eerder bedacht hadden.
